i szperał w niej spokojnie. Był tak zajęty swą pracą, że nie wyczuł obecności detektywa.<br>Paragon patrzał jak zaczarowany. Nie mógł uwierzyć w to, co widział... Naraz Tajemniczy wyprostował plecy, uniósł się. Wtedy nasz inspektor odsunął się gwałtownie od krawędzi groty.<br>Miał na tyle rozsądku, że nie rzucił się w paniczną ucieczkę, lecz zaczął przesuwać się wolno wzdłuż ściany. Gdy dobrnął do korytarza za schodkami, zatrzymał się. W głębi groty dochodziły odgłosy kroków. Latarnia zakołysała się nagle, granice cieni i świateł przesuwały się ruchem wahadłowym. Był to sygnał do szybszego odwrotu. Paragon wysoko podkasał prześcieradło, odetchnął głębiej i ruszył szybkim krokiem