latach 1980-1981, w trakcie "pierwszej Solidarności", nie formułowano w zasadzie postulatów prywatyzacyjnych, co świadczyło chyba w równym stopniu o realizmie, jak i o braku wyobraźni działaczy oraz doradców gospodarczych ówczesnej opozycji. Ekonomiści związani z "Solidarnością" ograniczali się do żądań zmniejszenia zakresu centralistycznego zarządzania gospodarką, częściowego uspołecznienia własności i rozszerzenia partycypacji pracowników w zarządzaniu przedsiębiorstwami. Mimo że postulaty te miałyby być realizowane w ramach systemu realnego socjalizmu, przy utrzymaniu nieco ograniczonej zasady kierowniczej roli partii, był to oczywiście duży krok naprzód w porównaniu z sytuacją wcześniejszą.<br>Tego rodzaju poglądy znalazły najpełniejszy wyraz - jak zostało przedstawione w rozdziale 2.3. - w kształcie