twarzą o wyrazie szczurą. Patrzył chyłkiem, mówił niespokojnie i szybko. Widać było, że jest czymś podniecony. Mniej uważnie podczas swojej krótkiej wizyty spoglądał na ludzi, więcej na otoczenie. Ślizgał się wzrokiem po całym domu marszcząc czoło.<br>- Czy to był prawdziwy Francuz? - spytał Adaś.<br>- Niewątpliwie - odrzekła pani Gąsowska. - Z akcentu sądząc, paryżanin. Znam dobrze język francuski.<br>- A później nie widziano go w okolicy? - Nikt nam o tym nie wspominał.<br>- A kto tu mieszka w najbliższym sąsiedztwie?<br>- Sami biedni ludzie. Tacy zresztą jak my... Państwo Brzezińscy w Trójkopach, pół mili stąd, stary pan Windyga w Kozach, Gilewicze i Niemczewscy o miedzę między sobą