społecznych konfliktów (zwłaszcza w sferze polityki i pracy) do szczebla lingwistycznych nieporozumień, a propozycje ich rozwiązania terapią public relations, "efektywnego komunikowania" czy też "swobodnego przepływu informacji". Nie jest to słuszne; metaforycznie mówiąc, złe komunikowanie bywa albo samą chorobą, albo symptomem choroby (społecznej). Tylko w tym pierwszym przypadku, usprawnienie komunikowania likwiduje patologię społeczną.<br>Zatem tezy, że komunikowanie jest niezbędnym składnikiem procesu socjalizacji oraz elementem wszelkich procesów społecznych, nie należy mylić z tezą podobną, ale fałszywą, głoszącą, że komunikowanie jest kluczem do wszystkich zjawisk psychicznych i społecznych. Przykładem - filozofia Cassirera, historiozofia McLuhana, psychologia społeczna Blumera. Cassirer określał człowieka jako animal symbolicum, a jego