przestrzeni mają dalekie, przedludzkie jeszcze źródła. Na te genetycznie uwarunkowane predyspozycje nakładają się wpływy tradycji kulturowych, grup społecznych, zwłaszcza rówieśnych i mody propagowanej przez środki masowego przekazu. Wytwarza się w ten sposób w człowieku pewien pogląd estetyczny, zależny od przyjmowania świadomie priorytetów. Na przykład, zawsze ambiwalentny stosunek do piękna zrodził pejoratywny termin "kicz", zrodził też odwrócenie pojęć: "podoba mi się, bo jest piękne", choć w rzeczywistości należałoby raczej powiedzieć, że: "jest piękne, bo mi się podoba". Wreszcie ostatnie z uwarunkowań percepcyjnych dotyczy, prawie nigdy nie ujawnionych, intymnych potrzeb, doznań i popędów, stłumionych przez współżycie społeczne, spychanych częstokroć do podświadomości. Każdy człowiek