pracę w zespole oraz uniemożliwia dopracowywanie rozwiązań, które tylko pozornie wydają się idealnie trafne. Przeżywa go każdy, kto zetknął się z jakimkolwiek rodzajem twórczości. Jedyne antidotum na tę przypadłość to nabranie dystansu do własnych działań i mimo wszystko nawyku słuchania opinii innych. Idealną terapią jest zawieszenie realizacji, do której mamy pełne przekonanie (najlepiej, gdy realizacja została w jakiś sposób nagrodzona) nad łóżkiem lub przy lustrze w łazience. Mniej więcej po miesiącu okaże się, że mamy ochotę zmienić w niej już niemal połowę. Po kolejnym miesiącu okaże się, że tak naprawdę nie było się w czym zakochiwać. Nigdy nie osiąga się pełni