wskaźnikami. <br>Społeczeństwa wybitnie rolnicze (90 i więcej % ludności żyjącej z rolnictwa) odznaczają się niskim poziomem techniki rolniczej, prymitywnym sposobem zdobywania żywności. Nie ma dostatecznych bodźców zewnętrznych, które prowadziłyby do przemian, wprowadzały uniezależnianie się od warunków środowiskowych. Społeczeństwa te, nawet w dzisiejszym świecie, należą do najwcześniejszych formacji, są to społeczeństwa wspólnoty pierwotnej, jeśli chodzi o ludność wiejską. Społeczeństwa niewolnicze i feudalne były także społeczeństwami wybitnie rolniczymi. Rewolucja przemysłowa dała dopiero istotne zmiany strukturalne. Minimalny odsetek ludności nierolniczej w społeczeństwie rolniczym oznacza brak rynku, a zatem brak obiektywnej potrzeby intensyfikacji rolnictwa, a zarazem brak technicznych możliwości zaopatrzenia w środki produkcji pochodzenia nierolniczego - o