kobietą wytworną i dobrze ułożoną. Łączy nas stara przyjaźń i znam ją z jak najlepszej strony.<br>- I z czegóż wy będziecie żyli? - zawołał Bove.<br>- Z pracy, z pracy rąk moich, proszę ciebie. Zresztą nie mówmy o tm, bo uśmiechasz się sceptycznie, a mnie to boli. Dajmy spokój.<br>- Jego to boli, pijaczysko ohydne. Sfilistrzejesz pewnie i zgolisz bródkę. Wieczorami będziesz czytał gazety lub patrzał na swe śpiące dziecko.<br>- Zgolę bródkę, moja bródka moja rzecz.<br>- Nie sprzeczajcie się przy łożu chorego. Powiedz coś, Michale, o świecie, bywasz przecież masę, widujesz różnych większych i mniejszych ludzi. &lt;page nr=245&gt;<br>- Daj mi spokój; u nas nie ma wielkich