Notatnik Teatralny"</> (nr 20-21, 22-23/2000) partyjkę z mitem Grotowskiego wreszcie rozgrywa na szachownicy przepysznie ludzkiej. Nie oszukujmy się - łóżko służy do spania, a stać należy na nogach! A gdy się o Grotowskim pisze - to czym się winno pisać? Nic nie poradzę - należę do mnożącego się jak króliki plemienia, które nie miało szans dotknąć ani jego, ani jego sztuki. Nic nie wiem, wiem tylko tyle, ile przeczytam. Że po teatrze zostaje tylko to, CO jest napisane - to banał. Ale jeśli banał pociągnąć i rzec, iż zostaje głównie to, JAK teatr jest opisany, we frazy jakiej KLASY zamknięty - banał przestaje