chorej matki). Atrakcyjność powiastek polegała m.in. na sięganiu do polskich tradycji, obyczajów religijnych i ludowych. Powiastki jeszcze w początkach XX w. były zalecane w szkołach.<br> Niejako dopełnieniem programu edukacyjnego dla dzieci były dwie książeczki pod wspólnym tytułem Wiązanie Helenki. Książeczka dla małych dzieci uczących się czytać, przez Autorkę Pamiątki po dobrej matce (1823-1825). Do końca XIX w. osiągnęły dwadzieścia jeden wydań. Najczęściej w edycjach obok wersji polskiej znajdował się tekst francuski lub niemiecki. Wiązanie Helenki to swego rodzaju elementarz do prowadzonej przez matkę nauki początkowego czytania i pisania w warunkach domowych. Tańska opierała się na podręczniku angielskim, tłumaczonym na język