się - powtórzył Spartakus.<br>- Nigdy! - krzyknął rwącym się głosem legat. - Nigdy!<br>- A więc - odpowiedział spokojnie Spartakus - godzien jesteś, by zginąć w walce... Może ty jeden z całej armii rzymskiej... Broń się...<br> Skrzyżowały się miecze. Niedawni napastnicy otoczyli kołem pojedynkujących się. Ostrza jak smugi błyskawic migały w oczach patrzących. Potężny gladiator walczył po mistrzowsku. Lekkie, szybkie ruchy jego miecza, nieuchwytne niemal dla oczu, odbijały najbardziej wyszukane, nielicznym szermierzom znane ciosy rzymskiego rycerza. I naraz Furius zrozumiał, że wróg ma nad nim ogromną przewagę - nie tylko siły, lecz i zręczności. Po co przedłużać ten popis? Furius zaatakował wściekle. I nim pojął, co się stało, miecz