guz. Wszyscy kucają. HRABIA CYNGIEL zaczyna pucować guz rękawem.<br>PANI DZIUBA Może ja trochę poczyszcze?<br>HR. CYNGIEL Hhaczej nie... to thhoche boli...<br>PANI DZIUBA To mnie też to będzie bolało.<br>PŁK RASZYN-RASZUŃSKI głosem uspołecznionym Cóż... wspólnie można będzie... albo na zmiane... nie damy srebrom zrudzieć! Dopóki starczy proszku, pucujmy po troszku!<br>(wszyscy prostują się)<br>HR. CYNGIEL Phhadziad miał takich ponad trzydzieści...<br>WSZYSCY Trzydzieści!<br>HR. CYNGIEL Na wilię... cała hhodzina... ze służbą... była przy nim. Każdy czyścił mu jeden guz.<br>STASIEK To takie srebra... prawie kościelne...<br>PŁK RASZYN-RASZUŃSKI ostrożnie bierze na dłoń przepyszny guz Piękny... ma w sobie coś... szwoleżerskiego.<br>STASIEK