na Kościuszki, aby stanąć w jakiejś kolejce, i przez pewien czas szedłem pod prąd tej rzeki białych urzędniczych koszul. Gdzieś w tłumie mignęła mi grupka wykrochmalonych pielęgniarek, które miały widocznie reprezentować na wiecu swoją grupę zawodową. Niektórzy z manifestantów nieśli "spontanicznie przygotowane" flagi i transparenty. Ci wyglądali najżałośniej. Zapamiętałem zwłaszcza pocącego się, rosłego grubasa w średnim wieku, który dźwigał pod pachą szturmówkę z wymuszoną nonszalancją znamienną dla uczestników pochodów pierwszomajowych. "Dźwigam, bo mi kazali, i oczywiście uważam to za idiotyczny cyrk, ale w gruncie rzeczy jestem wyższy ponad to" - mówiła mi nieobecna mina grubasa i jego sztucznie swobodny krok.<br> Nazajutrz w miejscowej