zapewniała panującemu, jego dostojnikom i duchowieństwu dochody z trybutarnej eksploatacji wolnej ludności.<br>Przypomina to system, jaki zbudowali Piastowie w Polsce, Arpadzi na Węgrzech i Rurykowicze na Rusi. Według bulli z 1136 r. arcybiskupstwo gnieźnieńskie otrzymywało z 16 okręgów grodowych, które leżały w obrębie archidiecezji, dziesiątą część rozmaitych naturaliów i płacideł pochodzących z danin ludności na rzecz monarchii i z płynnych dochodów książęcego skarbu. Zapiska o nadaniu przez Bolesława Śmiałego mogileńskim benedyktynom dziewięcin z dochodów książęcych wskazuje, że również na Mazowszu, a zapewne i w innych diecezjach polskiej prowincji kościelnej pierwotne uposażenie biskupstw obejmowało dziesięcinę z publicznych danin ludności21.<br>Trudno powiedzieć, czy