w szklanych pudełkach obserwacyjnych, w imię homo-nauki. My zaś, dla naszych pracowni naukowych, nie możemy zdobyć ani jednego osobnika &lt;hi rend="spaced"&gt;homo&lt;/&gt;, ani jednego doświadczalnego &lt;hi rend="spaced"&gt;homo&lt;/&gt; wertykalnego. Prawie że wszystko, co wiemy o &lt;hi rend="spaced"&gt;homo&lt;/&gt; &lt;hi rend="spaced"&gt;na pewno&lt;/&gt;, zdobyte zostało dzięki obserwacji od wewnątrz, ab intra. Jaki byłby &lt;hi rend="spaced"&gt;homo&lt;/&gt;, gdyby udało się nam pociąć go na dziesięć tysięcy fragmentów, węższych od średnicy naszych tuneli, gdyby udało się nam te fragmenty sprowadzić do audytorium i złożyć z powrotem w pierwotną, żyjącą całość? W tej formie pomyślany eksperyment jest dziś oczywiście niemożliwy, ale to nie znaczy bynajmniej...<br> - ...że rozwijająca się technika... - szepnął Niebylejaki i potarł antenki