złamał pióra. Nadal buchała z niego poezja.<br>Z Konstantym zetknąłem się po raz pierwszy w sekretariacie Krakowskiego Oddziału Związku Literatów na Krupniczej. Wyobrażałem go sobie zupełnie inaczej. Nie był podobny do człowieka z fotografii na obwolucie jego tomu. Posiwiał i miał twarz zmęczonego lwa.<br>- Jestem Gałczyński, wierszopis - przedstawił mi się podając rękę - przyjechałem, żeby trochę poorać.<br>Nie popadam w euforię, ale byłem wtedy uszczęśliwiony. Poznałem poetę swej młodości. Zaraz wyszukaliśmy mu mieszkanie na trzecim piętrze w oficynie. Sprowadził się tam z Natalią i córką Kirą. I odtąd kontaktowaliśmy się już codziennie, bo często zachodził do biura. Nosił angielski mundur wojskowy i skórzaną