Opisując następnie swoje przeżycia, stwierdził, że nie był dotychczas w stanie wyobrazić sobie, jak bardzo przeszłość rzutuje na nasze życie, w jakim stopniu nieświadomość gromadzi tak żywe wspomnienia, choć w świadomości uległy one rozkładowi już przed wielu laty. Nie zdawał sobie też sprawy z tego, czego może dokonać modlitwa. Płakał podczas niej, gdy z głębi swojego wnętrza, którego nigdy nie był świadom, usłyszał głos matki, która w swoim i naturalnego ojca imieniu mówiła, że jest jej przykro, bo najpierw obdarzyła go życiem, aby potem odrzucić. Ale była to decyzja spowodowana największym uczuciem miłości. Pacjent przebaczył jej. A potem rozmawiał z rodzicami