nie koce, nie łóżka polowe... To wszystko wskazuje, że nie mają tu najmniejszego pojęcia o naśladowaniu Chrystusa. Notuję od czasu do czasu w zeszycie, chwytam myśl, kiedy przechodzi koło mnie, i z powrotem ją puszczam. Co dzieje się potem z tą myślą, kiedy już ją zapiszę? Jest we mnie jak podźwięk, przyczajona i nieruchoma, czeka jeszcze, trochę przestraszona, na mój następny ruch, jak mysz wypuszczona z dłoni, albo jak żuk... owad... i trochę połamane, trochę sfatygowane ma skrzydła... potem idzie dalej, jak śpiew ptaków, i wkrótce tracę ją z oczu... To grzech... Wiem, że właśnie teraz powinnam ją widzieć, teraz powinnam