jeziora przedstawiono poniżej: &lt;gap&gt;<br>Wartości B1 (k)(1k) X opublikowała Jurak (1976) w funkcji wartości X i wskaźnika stanu równowagi przywodnej warstwy atmosfery [Tu21. Badania Jurak wykazały m.in., że średnia wartość parowania z jeziora E obliczona za pomocą równania (VIII.22) jest ok. 11 wyższa od wartości parowania wyznaczonego dla pojedynczego punktu na jeziorze. Zdaniem tej autorki wzory empiryczne wyprowadzone przez innych badaczy z wykorzystaniem parowania zmierzonego stosowanymi obecnie ewaporometrami lądowymi o powierzchni znacznie mniejszej od 100 m2 nie mogą w zadowalający sposób opisywać przebiegu parowania z konkretnego zbiornika wodnego.<br>Formuły opracowane przez Jurak (1976) zawierają także parametry pozwalające ocenić wpływ