ścierwojadów i drapieżników czy ryjących mułojadów.<br>&lt;gap&gt;<br>Rozdział 7 &lt;tit&gt;GRZĄSKA EWOLUCJA&lt;/&gt;<br>Od miliarda lat jednokomórkowe planktonowe rośliny wykorzystują światło słoneczne i zasoby biogenów w przypowierzchniowych wodach. Ich obumarłe komórki osiadają na dnie. W morzu więc bezustannie pada deszcz drobin organicznych. Biernie spoczywające zwierzę jest w komfortowej sytuacji, wychwytując spadający z góry pokarm. Wydatek energetyczny przy filtrowaniu wody jest niewielki, a przy braku pokarmu można sobie pozwolić na zmniejszenie poziomu metabolizmu. Zwierzęta osiadłe mogły więc nawet w pierwotnym ekosystemie osiągnąć znaczne rozmiary i stopień złożoności anatomicznej.<br>Co więcej, nie były już przywiązane do płycizn. Choć bowiem środowiska denne w głębinach morskich spowite są