zaszczyty w plemieniu można było zdobyć wyłącznie przez wystawienie się na bezpośrednie niebezpieczeństwo. Większą sławą okrywał się więc nie ten, kto zgładził wroga, lecz kto pierwszy dotknął jego zwłok. Zdejmowano skalpy zabitym, nie przywiązując jednak do liczby tych trofeów zbyt dużej wagi. Wojownicy wykazywali się szczególnym męstwem - próbowali znieść z pola bitwy wszystkich rannych i poległych obawiając się ich okaleczania przez zwycięzców.<br>Szczep Siuksów dzielił się na wiele grup rodowych, większych od pojedynczej rodziny. Każda przybierała nazwę patronującego jej zwierzęcia: bizona, jelenia, orła. W obrębie grupy nie wolno było zawierać małżeństw, jej członkowie należeli bowiem do najbliższych sobie krewnych. Klany - większe jednostki