miało rzucić piekło na Anglię, sterroryzować ją i skruszyć. W dniu 15 września przypuściło dwa szturmy generalne. Miały one zadecydować o wszystkim. W każdym z nich leciało do ataku przeszło 250 maszyn o łącznej sile bojowej 400 000 koni mechanicznych i odpowiedniej potędze ognia i bomb. Anglii broniło wtedy na polu bitwy 250 myśliwców władających ogniem dwóch tysięcy ciężkich karabinów maszynowych. Broniło i obroniło. Jak obroniło - wiadomo. 185 samolotów niemieckich - przeszło jedna trzecia ich ogółu - legło w szczątkach na polach Surreyu i Kentu; drugie tyle, nic nie zdziaławszy, poharatane ratowało się ucieczką.<br><br>Niemiecka armada powietrzna poniosła klęskę: do inwazji nie doszło.<br><br>Zwycięstwo