nie nastąpiło. Pani Matylda spojrzała na niego ponuro, odebrała mu służbowy długopis i nie mówiąc ani słowa, wróciła do swoich zajęć. Lesia ogarnął niepokój. Już wczoraj, pod koniec dnia pracy, zorientował się, iż poranne zetknięcie z kierownikiem pracowni i naczelnym inżynierem było brzemienne w konsekwencje i że jest podejrzany o pomieszanie zmysłów. Nic mu to nie szkodziło i wcale się tym nie przejął, oceniwszy uboczne skutki podejrzenia jako bardzo przyjemne. Jeśli jednak dochodzi do tego, że niezłomna dotychczas personalna wystraszona jego obłędem boi się go rozdrażnić książką spóźnień, to widocznie sprawa robi się poważniejsza. Nie wiadomo, do czego może dojść... W każdym