humanistów niższego lotu, owo antykizowanie współczesności poprzez nadawanie jej nazw starożytnych, a więc swego rodzaju pseudonimowanie, zamiast nazywania. Erazm wysuwał postulat naśladowania nie tekstów Cycerona, ale jego twórczej inicjatywy. Bez przesady można rzec, że w stanowisku piszącego po łacinie Erazma jest wyczucie i uzasadnienie rozkwitu i poezji w językach narodowych (por. rozdz. I, pkt 5).<br>W początkach drugiej połowy XVI w. polscy uczeni wpisują się w dzieje humanizmu europejskiego. Jaka w tym względzie była rola Modrzewskiego, mówiliśmy. Teraz odnotujmy nazwisko Andrzeja Patrycego Nideckiego (1522-1587), który już jako człowiek bywały i dojrzały (bo w latach pięćdziesiątych) zaczął studia w uniwersytecie padewskim