własnych postawach i reakcjach behawioralnych. Jest więc ona niejako modelem zachowań. W początkowym okresie życia grupą odniesienia jest rodzina, później głównie rówieśnicy, a w życiu dorosłym inne grupy, np. zawodowe, kulturowe. Wejście do określonej grupy ma charakter decyzji subiektywnej (oczywiście z wyjątkiem grupy rodzinnej, gdzie jest ona wymuszona), opartej na porównywaniu siebie "w górę" - w stosunku do osób ocenianych wyżej, oraz w "w dół" - do ocenianych niżej. Stosunek do grupy odniesienia ma więc charakter waloryzacyjny, a wejście do niej zależy od oporu, zarówno indywidualnego, jak i grupy przyjmującej. Czynnikiem spajającym grupę są różnorodne interakcje międzyosobnicze, które prowadzą do wytworzenia się więzi, będących