wyszukiwaniu możności obejścia tych przepisów"&lt;/&gt; - twierdził Mieczysław Wóycicki na łamach "Głosu Sądownictwa" w 1930 roku, pytając dramatycznie: &lt;q&gt;"Czyż znajdzie się taki sędzia, który studenta-korporanta, oskarżonego o zabójstwo swego przeciwnika na mecie pojedynkowej, uzna za zwykłego zabójcę i skarze go za ten czyn na ciężkie więzienie? A czy Sąd Wojskowy, posiłkujący się przy przestępstwach zwykłych normami ogólnego kodeksu karnego, będzie mógł stanąć na tym stanowisku? Czy nie stworzy to nowej trudności przy ujednostajnieniu prawodawstwa - nad tym chyba Komisja Kodyfikacyjna się nie zastanawiała"&lt;/&gt;.<br>&lt;q&gt;"Nie specjalnie surowymi rygorami&lt;/&gt; - twierdził autor na koniec - &lt;q&gt;zwalczać trzeba pojedynek, nie identyfikowaniem jego skutków z przestępstwami zabójstwa czy uszkodzenia