godny i czysty i chce nadal być właścicielem niepokalanej racji... A przecież ta racja nigdy nie była racją, ta racja była zawsze jedynie egoizmem. A cóż... ha, bez sensu... Dlaczego bełkotać tak pretensjonalnie?! Bełkoczmy z całą<br> &lt;page nr=172&gt;<br> konsekwencją, bełkoczmy z całym idiotyzmem! Pieta w wyżartych smakowicie kolorach, z tym charakterystycznym dla postur gotyckich kalectwem... z rysami wymyślonymi przez abstrakcyjne estetyczne formuły, dążące w gruncie rzeczy do odczłowieczenia. Ona - matka - zadowolona ze śmierci, którą wydała ze swego łona... A biały w gablocie wciąż jeszcze chce żyć, bo boi się, że z chwilą śmierci wybuchnie tajemnica i zaleje świat jak atrament kałamarnicy... To nie