dalej niż zrozumienie jej zbawiennych konsekwencji doczesnych - ludzkich, wyłącznie ludzkich, a cała reszta jest przyjęta jako rusztowanie abstrakcyjne, które, choć pozbawione zupełnie treści wyobrażeniowej, zapewnia całej budowli ład i spoistość. Rozważania o katolicyzmie podkreślają przede wszystkim jego mądrość, jego harmonię, jego zaspakajanie wszystkich pragnień ludzkiego serca - przy czym dużo uwagi poświęca się doskonałej celowości dogmatów, doskonałemu ich powiązaniu i matematycznej ścisłości, z jaką wyprowadzić można zasady ludzkiego postępowania. To już niemało, ale nie wystarcza to do wzbudzenia wiary we wcielenie Boga w człowieka, w ciało Chrystusa zamknięte w wypieczonym rękami ludzkimi opłatku, ani w potępienie wieczne. Co prawda Kościół nakazuje w podobnym