czyn byłby uprawniony. Wynika z tego, że stroną podlegającą prawowitej zemście była wspólnota krewnych zabójcy, a nie tylko on sam.<br>Wniosek ten znajduje potwierdzenie w dwóch normach Prawa Sasów. Jedna dotyczy skrytobójczego mordu, a druga - zabójstwa popełnionego przez lita. <br>Terminem "mord" (morth, mordrid, mordtotum) określano w germańskich prawach zwyczajowych zabójstwo potajemne, połączone z ukryciem lub zatopieniem zwłok. Czyn taki uniemożliwiał odprawienie obrzędów pogrzebowych, uchodził przeto za zbrodnię popełnioną nie tylko na ciele, ale i na duchu ofiary. Tradycja głęboko zakorzeniona w pogańskich wierzeniach nakazywała traktować ten rodzaj zabójstwa ze szczególną surowością. Lex Salica i Lex Ribuaria karały go potrójnym wergeldem. Edykt