hen, pod Uralem... Potem... Potem der Russe ciężką artylerią stłukł ten beton, co go ci młodzi przez tyle miesięcy mieszali... Miesiącami tyrczały te ich betoniarki... żeśmy musieli do ich terkotu jak do chrapania babki się przyzwyczaić! - Śmieje się cicho. - Nie, nie, ci z bunkrów &lt;hi rend="spaced"&gt;przedtem&lt;/&gt; tu zachodzili. Jak by mogli &lt;hi rend="spaced"&gt;potem&lt;/&gt;? Niech no pan pomyśli... Potem przyszli ci... co teraz. Rozumie pan? Die Polen. <br>Służąca postawiła klosz z ciastkami. Były to złote rybki Gercinego wypieku. Hans przechyli klosz w stronę starego Szubadki, ale ten dłonią przeczącą podziękuje. Otworzy usta, jak u laryngologa, i palcem popuka w sztuczne zęby. I ponownie odmówi