za pomoc. Zjawił ł się pan w samą porę.<br>Usiłowała się uśmiechnąć, ale była chyba jeszcze zbyt przerażona i przemęczona. Ten uśmiech wypadł bardzo blado, wyglądał ` raczej na płaczliwe skrzywienie ust.<br>- Zatrzymamy się w ruinach młyna. Muszę zaczekać na swego przyjaciela, który został na brzegu - powiedziałem' również po niemiecku &lt;page nr=76&gt;.<br> - A potem odwiozę panią do pałacu.<br>Włączyłem ogrzewanie w samochodzie i wyjechałem na piaszczysty brzeg w Topielcu, a potem, gniotąc wehikułem ogromne pokrzywy, parłem do mostu na drodze obiegającej jezioro.<br>Znajdowaliśmy się obok ruin domu młynarza, gdy nagle zobaczyliśmy samochód. Szary taunus Klausa właśnie zawracał na drodze za mostem. Nie wiem, czy