okna rosła brzózka poruszająca ostrożnie świeżymi, bardzo jasnymi listkami. Wszędzie leżały cegły całe i rozbite, spojone wapnem, porosłe mchem. Osłaniając dłonią świeczkę, ruszył ku stromym schodkom żelaznym. Wydostał się nimi na galeryjkę, z której rozsypujące się drzwiczki drewniane wiodły do strychu przybudówki. Pchnął je. Otwierając się uderzyły o ścianę. Długo potem jeszcze łomotały rytmicznie jak skaleczone skrzydło ptaka. Pośrodku skośnej klitki leżała słoma, którą pamiętał. Na sczerniałej skrzyneczce stał kubek z liszajami odbitej emalii. Ogarka świeczki już nie było. Zaczął skrupulatnie przeszukiwać ciasne pomieszczenie. Na rękę ściekał gorący wosk, który stygł szybko, ściskając palce spoistymi pierścieniami. Niczego tu więcej jednak nie