estetyczne Starego Testamentu (o przekładach Pisma świętego w XVI w. patrz rozdz. II, pkt 2). W tym samym jednak czasie ciekawość i pasja humanistów-filologów oraz rozwijające się bujnie studia grecystyczne i hebraistyczne otwierały drogi poznania oryginalnych tekstów Biblii i prowadziły do zakwestionowania autentycznej wartości łacińskiego przekładu św. Hieronima, zwanego potocznie Wulgatą. Konsekwencje takich studiów bywały rozmaite: nieraz pobudzały zacietrzewienie polemistów, nieraz uczyły relatywizmu. Bo skoro możliwych jest tyle różnych interpretacji znaczenia słowa, to znaczy, że inwencja poety-tłumacza nie musi się wdawać w nader skomplikowane kwestie egzegetyczne.<br>Pismo święte Starego Testamentu dzieli się na trzy grupy: 1. Księgi Prawa, czyli