ja ich nastawię...<br>Prezentacja wypadła szczęśliwie. Robert nie zdążył gwizdnąć aprobująco, gdy usłyszał: <br>- Tym razem bez zgrywy... Jagiełło przejął się do tego stopnia wyraźną a niespodziewaną tremą Kolumba, że z gracją wyniesioną z wieczorków na Woli pochylił się nad dłonią zdziwionej Danielle. Było jakoś niezwyczajnie. Dziewczyna śmiała się chętnie z powiedzonek Roberta.<br>- Jesuis, istinno, un aventurier.<br>- Kolimp: istinno?- żądała wytłumaczenia. Teraz śmieli się i oni.<br>- W zasadzie tak... - zakomunikował w pewnej chwili Robert Kolumbowi. Było to udzielone serio błogosławieństwo związkowi, który wyglądał snadź w oczach Roberta poważniej, co znaczyło, że obliczał go na miesiące.<br>Przyjęcie tego stwierdzenia przez Kolumba było zbyt