przekazać; zresztą, <br>hippisom nie zależało bynajmniej na jakiejkolwiek obiektywności,<br>rozumianej także jako intersubiektywność, powiadamianie o własnych<br>wizjach; po drugie, wizje te były często "nie do opisania", zwłaszcza<br>te, które pokrewne były "snom na jawie" czy halucynacjom. A jednak<br>dowiadujemy się o owych wizjach, mianowicie głównie pośrednio, gdy w<br>opowiadaniach wychodziły poza grono bliskich przyjaciół w grupkach<br>hippisowskich, a także gdy jednak były zapisywane oraz gdy stawały się<br>w pewnych elementach "orężem" walki o hippisowskie ideały. Zwłaszcza<br>gdy chodziło o utopie.<br> Można rozróżnić dwa typy hippisowskich utopii: pesymistyczne,<br>czarne, oraz optymistyczne, białe. Najbardziej znane są czarne wizje<br>miasta jako "betonowej dżungli" oraz