nie.<br>- Nie jestem pewien.<br>- Przecież widzisz. Wstali z mokrych kamieni zwanych szabrem i nie kryjąc się już ruszyli w stronę osady.<br>- I znowu nic - powiedział Kajaki. - A ty jeszcze wierzysz?<br>- No pewnie - rzekł szybko Polek, jakby chcąc zagłuszyć natrętną i niepotrzebną myśl. Kiedy wspięli się na odkos, spojrzeli jeszcze raz poza siebie, na stacyjkę omszałą brudnym światłem, na łąki i rzekę ukrytą w miękkiej wilgotnej nocy. Kajaki siąkał nosem bez przerwy, drżąc z zimna i wyczerpania.<br>- Deszcz pada i gwiazdy widać - rzekł z sennym zdziwieniem.<br>- Gdzie?<br>- No tam, patrz, za semaforem. Polek chwilę milczał.<br>- To nie gwiazda.<br>- A co?<br>- Puszkarnia.<br>- Puszkarnia