dym laską pałąka. Był już dzień...<br>Pracy nie było nigdzie. Wałęsając się bocznymi ulicami, Pierre wstępował z uporem do napotykanych po drodze garażów, proponując swe usługi przy myciu samochodów. Wszędzie witały go wrogie twarze i nabiegłe krwią oczy szorujących karoserie wyrobników, oczy najeżone jak psy wietrzące rywala do kości, która pożywić może najwyżej jednego. Pomocy nie potrzebowano nigdzie.<br>Z nadejściem wieczora, nowym palącym skurczem, boleśniejszym od głodu, zadygotało w nim imię Jeannette. Instynktownie powlókł się w kierunku jej mieszkania &lt;page nr=22&gt;.<br>Jeannette ciągle nie było w domu.<br>Ulice mnożyły się długie i giętkie, rozciągały w nieskończoność jak przywiązany do nogi gumowy powróz, pierzchały