bełkoce chłopak. Odpowiada mu wybuch śmiechu rozbawionych oficerów.<br>- Czekajcie, panowie, cóż w tym śmiesznego? mówi rozciągając słowa rotmistrz Sołomin. - Nos niczego jeszcze nie dowodzi. Czasami mama się zapatrzy. Skoro mówi, że nie, to nie.<br>Oficerowie zrywają boki, zakochanymi oczyma spoglądając na rotmistrza.<br>- Przeżegnaj się - cedzi rotmistrz.<br>Chłopak kurczowo skręconymi palcami próbuje nakreślić znak krzyża. Drżąca ręka nie trafia na ramię, myli się, kreśli w powietrzu jakiś dziwny zakrętas.<br>Wtóruje jej głośny ryk śmiechu podochoconych oficerów.<br>- Niezupełnie tak - mówi z niezmąconym spokojem rotmistrz Sołomin. - To się zdarza. Brak wprawy... Jeszcze raz, powoli a dokładnie &lt;page nr=148&gt;.<br>Chłopak zakreśla ręką mniej więcej prawidłowy zygzak.<br>- Tak