niby maleniowskie spiżarniane zapasy. Nadana mu przez okupantów władza była w Maleniu zaiste nominalna. Czasami udawało mu się wymknąć bacznemu dozorowi żony. Wtedy wsuwał się do pokoju pana Olesia i z gorączkowym rumieńcem brał udział w rozgrywkach w tysiąca. Zdarzało się to jednak rzadko, bo Reidern pozbawiony był kieszonkowego. Obaj praktykanci, jak podejrzewała Marta, również mieli chyba niewiele pracy w krochmalni. Popijali w niej raczej bimber. Zjawiali się przy stole nienaturalnie podnieceni, pogryzając miętowe cukierki. Sypali wtedy kawałami, nigdy jednak natury politycznej. Gdy się to wyjątkowo zdarzyło, pani Krysia rzucała na urodziwego Andrzeja baczne spojrzenie. Jeżeli nie przywołało go do rozsądku