lokalnego wojewodę. Z wyjątkiem soboru 1613 r. instytucja ta nie miała pełni praw ustawodawczych. Z biegiem czasu przedstawiciele społeczeństwa ograniczali się coraz bardziej do "bicia czołem" przed carem, czyli zgłaszania petycji, i radzili w kwestiach, o które car zapytywał.<br><br>Sobór 1648/9 r. dokonał nowej kodyfikacji, której rezultatem był zbiór praw, zwany Ułożenijem, obowiązujący do 1833 r. Przy kodyfikacji wzorem był III Statut Litewski, na który się często powoływano w obradach komisji soborowych, treść jednak w zasadzie opierała się na dotychczasowych zwyczajach prawnych. Ważne było rozciągnięcie kompetencji sądów państwowych na wszystkich prawnie wolnych ludzi (nawet cudzoziemców). Mniej chwalebną stroną Ułożenija było