to pomyślna wróżba dla podejmowania działań, auspicatissimum initium agendis rebus. Wierzyli w to również Słowianie. Jeszcze na początku XX w. rozpowszechniony był na Słowiańszczyźnie obyczaj siewu "pod pełnię" lub o nowiu, a także odbywania w tym czasie zaślubin w przekonaniu, że zapewni to lepszy plon i pomyślność małżeństwa34. W germańskich prawach zwyczajowych odstęp czasu między zgromadzeniami setkowymi i wszelkie terminy sądowe określano dokładnie tak, jak pisał Tacyt: liczbą nocy. Tę samą - nocną - czyli księżycową rachubę czasu spotykamy również w najdawniejszym spisie prawa polskiego (ok. 1270 r.)35.<br>Nie ma powodu wątpić, że i czas wagryjskich zgromadzeń w gaju boga Prowe mierzono według