Zasługi Potockiego na polu literatury uznawane są powszechnie. Z jednym wszakże ważnym wyjątkiem: w swojej książce o klasycyzmie Ryszard Przybylski zlekceważył je całkowicie. Uczynił to z przekonywającą konsekwencją: nie zajmował się twórczością, która nie spełniała przyjętych przez niego kryteriów artystycznych. Są to: prawda o klęsce wyrażona w języku ludzi utalentowanych, prawda o upadku państwa i artyzm w ich wyrażeniu. Potocki rozrachunków z klęską nie podejmował, wizji przyszłości nie tworzył, a talentu nie miał. Co ważnego miało się stać, stało się bez udziału Potockiego; nawet tam, gdzie – wydawałoby się – udział ten był największy: w sporze klasyków z romantykami. Decydująca konfrontacja