grę. Dlatego też, moim zdaniem, praktyczna przydatność - albo lepiej, po angielsku, &lt;hi&gt;feasibility&lt;/&gt; - jest najważniejszym kryterium. Przydatność rozmaitych sposobów prywatyzacji musi być poddana próbie praktyki, i nieuchronnie modyfikowana w trakcie tego procesu. Zapożyczając określenia Kennetha Arrowa, jest to sprawa "uczenia się przy robocie" (&lt;hi&gt;learning-by-doing&lt;/&gt;), albo, według starszej tradycji, sprawa &lt;hi&gt;praxis&lt;/&gt;.<br>Eklektyzm jest tu właściwą strategią. Różne sposoby przekształcenia własności państwowej w prywatną powinny być używane, w miarę możliwości, jednocześnie: rozdawnictwo, bezpośrednia sprzedaż za gotówkę i na kredyt inwestorom krajowym i zagranicznym, wynajem itd. itp. Tolerancja wobec prywatyzacji nomenklaturowej byłaby również wskazana, mimo zastrzeżeń moralnych. Po pierwsze, mogłaby ona przyczynić się