z sobą niewyczerpane zasoby kłamstwa.<br>Nie odbiera choremu sprawności rozumowania - osacza go natomiast poczuciem beznadziei i absurdu.<br>Ten świat jest prostacko tragiczny.<br>Ale nie koniec na tym: oto przychodzi godzina cudu i zmartwychwstania.<br>Chorego unosi wysoka, coraz to wyższa i czystsza fala szczęścia. A owo szczęście jest równie płaskie i prostackie, jak tamten czas tragizmu. Żadnych sprzeczności, powikłań i zasadzek.<br>Przyznaję, że owa prymitywna, otępiała wielkość obu tych stanów - rzekomego tragizmu i rzekomego szczęścia - wyzbytych wszelkich cech poczciwej dialektyki bawi mnie najszczerzej.<br>Tak też pozwalam sobie w naiwnym skrócie opisać cechy c horoby przypisanej pacjentowi Twardowskiemu.<br>Sądzę, że łatwiej teraz można