przezroczystym płynie pływała grzecznie, jak tradycja każe, kiszona kapusta, między którą radowało oko całe mnóstwo soczystej wieprzowiny, a gdzieniegdzie czerwienił się kawałek wędzonej szynki. Niestety, to ona właśnie pełniła rolę wymarzonego przeze mnie baraniego żeberka. Ale zastąpiła go całkiem udanie. Smak zupy był, powiedzmy prawdę, wyśmienity. Wyraźnie kwaśna, jednak bez prostackiego podprawiania octem. W zakamarkach podniebienia można było znaleźć wyraźny dodatek gotowanego czarnego pieprzu. Pływające w niej kawałki niezbyt miękkich ziemniaków, w tej zupie zwanych grulami, statecznie podkreślały jej plebejskie pochodzenie. Kiedy kończyłem smakować zupę, dotarł do mnie fakt, że czeka mnie jeszcze danie drugie, a miejsca w żołądku już jakby