włóczęgami, żebrakami. Charakterystyczna dla tego środowiska jest spora liczba kobiet, które miały lepszy dostęp do młodych dziewcząt. Stręczyciele nie stanowili jednolitej grupy. Obok jednostek mających 1-2 podopieczne byli też posiadacze własnych lokali, sieć pośredników i rozległe koligacje rodzinne w wielu miastach. Jednak przeciętne zarobki sutenera zbliżone były do zarobków prostytutek i w skali rocznej nie odbiegały od wynagrodzenia wyrobników. Niemożliwe wydaje się ze względu na rozpiętość opłat oszacowanie zarobku przeciętnej prostytutki. Na pewno funkcjonowała pewna hierarchia od ulicznic i pracownic katowskich zamtuzów, przez pracujące na własny rachunek, aż po ekskluzywne kurtyzany i bogate sutenerki. <br>Przy próbie odpowiedzi na pytanie o