i na zewnątrz, prowadzącej "brudną", okrutną wojnę zaborczą wbrew woli własnego społeczeństwa. Komunistyczna propaganda przez długie lata usiłowała przekonać społeczeństwo, że kapitalizm rozkłada się, gnije - a tu nagle dostała najbardziej wiarygodne, bo z samego źródła, potwierdzenie swej ulubionej tezy i nie chce z niego skorzystać. Dlaczego?<br>Kwestie obyczajowe, choć gorszące pruderyjną władzę, nie mogły odgrywać decydującej roli. Postawy władzy też ulegały zmianie, odkąd erozja wszechwładnej we wczesnych latach pięćdziesiątych ideologii zwolniła dotychczasowe hamulce. Pragmatyzm zachowania władzy narzucał większą elastyczność: większa ilość dóbr materialnych stanowiła cenę, za jaką władza chciała sobie kupić względny spokój zwłaszcza od upadku ortodoksyjnego ideologicznie reżimu Gomułki. Nie