Najważniejsze złudzenie dotyczyło pojmowania transformacji systemowej jako 2-4-letniego okresu "zaciśnięcia pasa" i przywrócenia równowagi, zapoczątkowanego uwolnieniem cen i ostrą polityką dezinflacyjną. Po tym okresie gospodarka miała "zaskoczyć" - w wyniku szybkiej prywatyzacji i powstania rynku kapitałowego. Była to wizja działania systemu społecznego i gospodarki typowo mechanistyczna (jednoczynnikowa), jednocześnie niezwykle prymitywna. Naiwny optymizm co do możliwości szybkiego tempa transformacji prezentowali zwłaszcza liberałowie, ale wszyscy generalnie podlegali temu złudzeniu.<br>Założenie realnego (i akceptowalnego politycznie) tempa prywatyzacji musiałoby prowadzić do wniosku, że przez pewnie czas (powiedzmy - 10 lat) sektor państwowy będzie istnieć w gospodarce. Zatem należałoby stworzyć odpowiedni aparatu nadzoru Skarbu Państwa nad