podjąć negocjacje". Chcąc wreszcie pozyskać jego przychylność, koronowali go jako Króla Filipa z Pokanoket. Na nic się to jednak zdało. Filip nigdy nie darował żadnej z doznanych krzywd ani zniewag. Wierzył, że to biali winni są śmierci jego starszego brata, i pragnął pomścić tę śmierć. Nie lekceważył przy tym potęgi przeciwnika, wiedział, że do tej rozprawy musi się należycie przygotować. Gromadził więc broń, zjednywał sobie sprzymierzeńców, nakłaniając sąsiednie plemiona do wspólnej walki. Niewdzięczna to była praca. Niełatwa też miała być przyszła wojna.<br>Z początkiem siedemdziesiątych lat XVII wieku na terenach Nowej Anglii znajdowało się już prawie czterdzieści tysięcy dobrze zorganizowanych białych