oczytany i świetny dialektyk. Gdyby nie anemia i astma, które mu "głos odbierały", mógłby przegadać dziesięciu najtęższych <orig>gadułów</>. Czasami zresztą "nie gadał", to znaczy nie odzywał się zupełnie, ani słowem. Z głową, a raczej z brodą podpartą na chudej i suchej pięści, siedział wówczas i przenikliwymi niebieskimi oczami patrzał na przeciwnika - (w studenckich pokojach schodzą się, piją zimną herbatę, palą cudze papierosy i gadają zawsze "przeciwnicy"). Lulek był to już jegomość starszy. Z niejednego pieca chleb jadał. W czasie wojny światowej terał się po różnych kryminałach rosyjskich i niemieckich. "Paka" - zabrała znaczny okres jego życia. W "pace", a raczej w "pakach